در برنامه سینمایی هفت حبیب اسماعیلی و پژمان لشگری پور به وضعیت اکران اشاره داشته و خواستار تدوین آیين نامه جدید اکران شدند. 

 

برنامه سینمایی هفت در هفته اخیر با حضور دو تهیه کننده حبیب اسماعیلی و ‍‍‍پژمان لشگری پور در خصوص معضلات اکران در سینما آغاز شد و در ادامه میز نقد فیلم با حضور مسعود فراستی محمدتقی فهیم و خسرو نقیبی درباره یک فیلم خارجی  شکل گرفت. 

در ابتدا حبیب اسماعیلی درباره وضعیت اکران صحبت کرد و گفت: در هیچ دوره ای درسینمای ایران این وضعیت در اکران وجود نداشته است. ما چهل سال از انقلاب را طی کردیم مگر میشود بعد از ۴۰ سال هنوز آیین نامه ثابتی برای اکران نداشته باشیم؟ مدیران و اهالی سینما به فکر وضعیت اکران نیستند، مگر می شود آیین نامه ثابتی برای اکران وجود داشته باشد؟ هیچکس نمی داند فیلمش چه زمانی اکران می شود. الان در فصل مرده اکران هستیم و فقط تعدادی از فیلم‌ها می فروشند و بقیه سوخت می شوند، مگر اینها پول خود را از سر راه آوردند! 

در ادامه پژمان لشگری پور گفت:اکران فقط تاثیرات اقتصادی ندارد اکران تاثیرات فرهنگی هم دارد. با توجه به مشکلاتی که سینمای ایران وجود دارد و عقب ماندگی سینمای ایران در حوزه مدیریت و نظارت مسئله اکران به شدت ضعیف و بی قانون است.

حبیب اسماعیلی در ادامه برنامه توضیح داد: یک سری از فیلم ها قابل تشخیص برای پخش در شبکه نمایش خانگی یا تلوزیون است. صنف ما چرا صنفی نیست که خودش مشکل را حل کند؟ در زمان آقای حیدریان موضوع یکپارچگی صنوف وجود داشت و الان هم در زمان دکتر انتظامی دنبال این موضوع است اما کسانی که منافع آنها به خطر می افتد مخالف این موضوع هستند. هیچ کس نمیداند فیلمش چه زمانی اکران میشود.

پژمان لشگری پور به وضعیت اکران و این مهم که سینما دولتی هست یا خیر گفت: در سینمای ما یک خواستار خاصی وجود دارد ولی نمیتوان گفت سینمای ما دولتی نیست. اولین صحبتی که هر رییس سازمانی انجام ‌میدهد یکپارچگی و سازماندهی اکران است. حدود ۱۰۰ میلیارد تومان واحدهای دولتی در ساخت سینمایی سرمایه گذاری میکنند. اما در حوزه توزیع اقدامات عامدانه است. خیلی از فیلم های خوب سینمای ایران در حوزه دولتی بوده است. ما روز اول یک صنف بودیم ولی بعد چند شعبه شد.

دولت در حوزه اکران به وظایف خود عمل نمیکند یا شاید برای خود وظیفه ای متصور نیست. دولت برای سینما یک سری مولفه هایی قائل است ولی مگر ممکن است که در حوزه توزیع و اکران دخالت نکند و یک دفعه برخورد چکشی میکند. تا به یک پیوستگی نرسیم دچار مشکل خواهیم بود.

در بخش دیگر برنامه فیلم با حضور عوامل فیلم وکیل مدافع درباره این فیلم صحبت شد. 

محسن علی اکبری تهیه کننده در ابتدای این بخش گفت :فیلم وکیل مدافع مردم هنوز خواهان این نوع فیلم ها هستند و از آن استقبال میکنند.

سلما بابایی در بخش دیگر برنامه درباره دغدغه ساخت فیلم گفت : ما دغدغه خاصی داشتیم و در همان روز اول هدفمان یک چیز بود. هدف از ساخت این فیلم تلنگر به مسئولان سیاسی است و چون ما حق نداریم از جنگ و دفاع مقدس سواستفاده سیاسی بکنیم. احساس میکنم توانستیم حرف خود را به مرم برسانیم. ولی دیگر زمانی است که به کار ارزشی بها نمیدهند و گله ای که از تمام مسئولان دارم و برایمان عجیب است که سمت و سوی سینمای ما به یک سمت دیگر برود. کار ما صرفا دفاع مقدسی نیست چون مردم دیگر فراموش کردند.

بخش دیگر برنامه به فیلم خانه دیگری اختصاص یافت و با حضور عوامل درباره این فیلم صحبت شد. 

عباس اکبری تهیه کننده فیلم سینمایی خانه دیگری درباره این فیلم در حال اکران  توضیح داد: این فیلم در سال۹۴ فیلمبرداری شد و از سال ۹۵ پشت دروازه اکران مانده بودیم. منتظر زمان درست اکران بودیم. و درحال حاضر سانس ها و سینماهای خوبی داشتیم. بهنوش صادقی کارگردان فیلم توضیح داد: من برای مردها در جامعه خودمان دلم میسوزد که با این حجم از مسئولیت ها حضور دارند‌. من مدافع انسانیت هستم و پدرها برای من شریف هستند.

پژمان بازغی بازیگر در باره حضورش در خانه دیگری گفت: وقتی این فیلمنامه به من پیشنهاد شد دیدم در ژانری است که دغدغه کاری من است. احساس کردم فیلمنامه تمیزی است و قرار است تمام کارکترها نقش اصلی باشد. نقش من یک بدبینی در آن وجود دارد که انگار به هیج کس نمیتوان اعتماد کرد ولی باید این کارکتر وجود داشته باشد تا شخصیت ها شکل بگیرند. ما ۲۰ روزه این کار را ساختیم و بسیار سختی کشیدیم. من بالای ۷ فیلم اکران نشده دارم. این فیلم قضاوت را بر عهده تماشاگر میگذارد. شاید گریمور یا صدابرداری که در این فیلم کار کردند منتظر اکران زودتر این فیلم بودند.

 

بخش دیگر برنامه به  میز نقد فیلم سینمایی دله دزدهای فروشگاه یک اثر ژا‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍پنی اختصاص یافت. 

 

محمد تقی فهیم درباره این اثر گفت: با دیدن این فیلم اذیت شدم چون در راستای تقدیس فرد است و حمایت از برژوا. در فیلمهای این فیلمساز پرکار ژاپنی همه خوبی ها در فرد نیست.

اما خسرو نقیبی:فیلمساز خیلی جامعه روز ژاپن برایش مهم است و باج جهانی شدن نمیدهد. چیزی که مهم است و اهمیت دارد این است که خانواده را چیز دیگری شکل میدهد و پررنگ تر از تمام فیلمهای دیگر است. تمام قد با این فیلم ‌نیستم به خاطر چیزهای مثل سینما و پرگویی. نکته ۶ کارکتر فیلم این است که ۶ آدم را با شش خط داستانی مختص خود روایت میشود. 

مسعود فراستی هم در این باره گفت: 

به نظر من این فیلم در سه دهه اخیر بی نظیر است و آبروی سینمای مدرن ژاپن است. این خانواده که به نظر من پیشنهاد جدی فیلمساز است و به خوبی از پس این روابط برآمده است که گویا خیلی ساده است ولی به شدت فیلم سخت و انسانی است و نوستالژی ژاپن سنتی ندارد. در تم خانواده نزدیک است. این فیلم خیلی بزرگ است و سینمای اندازه ای دارد. فیلم از بخشی شروع شده است که شخصیت ما وارد داستان میشود. با دیدن همین نما با شخصیت همراه میشوید.